Maritieme Verduurzaming: Nieuwe Regelgeving en Aansprakelijkheid

De maritieme industrie, die verantwoordelijk is voor ongeveer 3% van de wereldwijde CO2-uitstoot, staat eindelijk voor strengere internationale regelgeving. Waar moeten marktpartijen op letten? Jolien Kruit, advocaat bij Van Traa Advocaten en lid van de NGB Klimaattafel Mobiliteit, heeft recentelijk een artikel geschreven over de aangescherpte regelgeving.

IMO
De Internationale Maritieme Organisatie (IMO) heeft haar strategie aangescherpt om tegen 'ongeveer 2050' bijna klimaatneutraal te zijn en benadrukt dat tegen 2030 ten minste 5-10% van de energie uit emissievrije technologieën moet komen.

Greenwashing
Uit onderzoek van de Europese Commissie is gebleken dat een substantieel percentage van de duurzaamheidsbeweringen van bedrijven te vaag, misleidend of onvoldoende onderbouwd zijn. Zij heeft dan ook regelgeving voorgesteld om ‘greenwashing’ tegen te gaan. De bedoeling is om geharmoniseerde berekeningsmethoden in te voeren waarbij de volledige waardeketen in acht wordt genomen. De regeling is in de eerste plaats gericht op de B2C markt in algemene zin en niet specifiek op de transportsector.
 
De Europese Unie neemt de zeescheepvaart op in haar emissiehandelssysteem (EU ETS) vanaf januari 2024. Dit betekent dat schepen moeten betalen voor hun uitstoot, vergelijkbaar met andere industrieën. Voor de binnenvaart wordt een apart emissiehandelssysteem (EU ETS2) opgezet. Bovendien stelt de EU-normen vast voor scheepsbrandstoffen en maakt het gebruik van walstroom verplicht om duurzame brandstoffen te stimuleren.
 
Bedrijven moeten vanaf 2024 rapporteren over hun milieu-impact, inclusief hun impact op het milieu via de handels- en vervoersketen. De Europese Unie en de Autoriteit Consument & Markt (ACM) nemen strengere maatregelen om misleidende duurzaamheidsclaims ('greenwashing') aan te pakken.
 
De scheepvaartindustrie staat voor een groene transformatie. Het is van groot belang dat betrokken partijen op de hoogte zijn van en voldoen aan de nieuwe wettelijke vereisten. Ook moeten ze risico's beheersen door middel van goed doordachte contractuele afspraken.
 
Conclusie
De scheepvaart zal moeten vergroenen. Daartoe zijn adequate juridische kaders en concrete regelgeving noodzakelijk. Voor de praktijk is van belang dat spelers weten aan welke publiekrechtelijke verplichtingen zij moeten voldoen én dat zij concrete stappen zetten om de gestelde kaders te implementeren, zowel operationeel als juridisch. Veel is er nog onduidelijk. Juist daarom is van belang risico’s zo goed mogelijk contractueel af te dichten. Dat geldt voor alle partijen in/betrokken bij de supply chain.  


Jolien Kruit is lid van de NGB Klimaattafel Mobiliteit, de Sustainable Transport Insurance Group (STIG – Sustainable Transport Insurance Group (vantraa.nl) en de nieuw opgerichte International Working Group for maritime decarbonisation van het Comite Maritime International. 

Lees HIER het hele artikel.