Rob Vlek: Ik hoop oprecht dat dit niet het 'nieuwe normaal' is

Rob Vlek is Algemeen Directeur bij Holland Herstel Groep, hij vertelt over het thuiswerken tijdens deze vreemde periode. "Ik hoop oprecht dat dit niet het ‘nieuwe normaal’ is maar, zoals onlangs door iemand omschreven, ‘het tijdelijke abnormaal’."

Ineens was daar een aantal weken geleden de dringende vraag om zoveel mogelijk thuis te werken. Hoe ga je daar als reconditionerings- en schadeherstel bedrijf mee om?

Het was voor ons al duidelijk dat het grootste deel van onze werkzaamheden bij de klant op locatie moesten blijven plaatsvinden. Daar is de schade. Daar moet de schadestop plaatsvinden. En daar is uiteindelijk ook het herstel. 

Het is wel belangrijk dat onze medewerkers en de gedupeerden veilig zijn tijdens het uitvoeren van de werkzaamheden en daar hebben we allerlei maatregelen voor genomen. Verder hebben we snel de desinfectiewerkzaamheden opgeschaald, zodat we zoveel mogelijk ruimtes veilig kunnen maken voor anderen om in te werken, naar school te gaan en om in te wonen.
Dat de operationele medewerkers in ons geval niet kunnen thuiswerken is duidelijk, maar de overige medewerkers kunnen dat wel en zo gebeurde het dat ik ook ineens mijn plekje moest gaan vinden in huis. 

Ondanks dat er voldoende ruimte is in huis voor de vier gezinsleden, ontstond er ineens een territoriumstrijd. Ieder gezinslid claimde de plekken met voldoende rust en voorzieningen om de dag door te kunnen komen. Mijn puberende dochter gaf aan dat zij les kreeg via Microsoft Teams, dus dat ze absoluut niet gestoord kon worden als zij de studeerkamer in beslag nam.  
De spontaan terugkerende studerende zoon gaf aan dat de voorzieningen in een studentenhuis toch minder goed zijn en legde uit dat hij de toekomst is... en derhalve alles hem dient te ondersteunen. En toen was er mijn vrouw; die vond ons allen indringers in haar domein. 
Uiteindelijk ben ik terechtgekomen in het tuinhuis. Ergonomisch niet heel erg verantwoord, maar wel rustig, zodat ik naar hartenlust kan bellen zonder van alle kanten ‘stilte!’ toegeroepen te krijgen. Toen het echter zonnig weer begon te worden en het tuinhuis een mooi alternatief voor vakantie is, vonden de gezinsleden dat het tijd werd om de strijd opnieuw aan te gaan. 

Tot zover de strijd binnen ons gezin, maar wat betekent thuiswerken nu voor ons bedrijf en mijzelf? Allereerst heb ik vrij snel besloten om toch, met inachtneming van de richtlijnen van het RIVM, mijn gezicht regelmatig te laten zien op de verschillende vestigingen en bij de verschillende projecten. Uiteindelijk zijn het die plekken waar onze dienstverlening plaatsvindt en ik vind het belangrijk dat onze medewerkers weten dat ze er niet alleen voor staan. 
Verder kreeg ik al snel de tip om binnen de thuissituatie regelmatig te verkassen en het vaste werkritme aan te houden. Tijdig aan de slag, ontbijt en lunch op een andere plek dan waar gewerkt wordt en tijdens het telefoneren rondlopen, zo blijf je enigszins in beweging. 

Wat leren we nu van deze periode? Allereerst merk in aan mijzelf dat ik toch meer behoefte heb aan fysiek contact dan ik verwacht had. De eerste weken dacht ik nog dat de geannuleerde meetings en vergaderingen leiden tot meer efficiëntie. Telefonisch is alles meer to-the-point, maar toch mis je de nuances, de persoonlijke touch en de ‘inefficiënte’ zijpaden. Samen een borrel drinken, desnoods met 1,5 meter afstand is vele malen leuker dan dat op afstand doen met een videoverbinding. Waarom? Ik heb geen idee, maar zo voelt het. Helaas hadden we ook een (niet-coronagerelateerde) begrafenis in de familie en het is bijna surrealistisch dat je in zo’n situatie niet eens een knuffel aan naaste familieleden mag geven.  

Laten we hopen dat we met zijn allen de juiste maatregelen nemen en we snel weer terug kunnen naar ‘normaal’. Dit zal ongetwijfeld een enigszins aangepast ‘normaal’ zijn, maar een anderhalvemetereconomie hoop ik zelf niet mee te maken. Zolang het moet houden we ons hieraan. Toch hoop ik oprecht dat dit niet het ‘nieuwe normaal’ is maar, zoals onlangs door iemand omschreven, ‘het tijdelijke abnormaal’.