Martin de Haan over zijn thuiswerkervaring

Martin de Haan, General Manager Personen bij Sedgwick heeft een blog geschreven over zijn thuiswerkervaring in deze bijzondere tijd. De blog is gepubliceerd in De Zorgpost coronaspecial, een nieuwsbrief van Sedgwick die zij naar al hun relaties verzenden.

Inmiddels is de 5e week van thuiswerken ingegaan. Enerzijds begint het al aardig te wennen, maar anderzijds mis ik de kantooromgeving en mijn collega’s. Vandaag is het woensdag 15 april 2020. Op woensdag ben ik eigenlijk altijd in Amstelveen. Nu dus even niet. Ik probeer zo veel als mogelijk het normale ritme aan te houden. Eerst in mijn agenda kijken of ik beeldbelvergaderingen heb. Zo nee, dan hoef ik mij niet te scheren. Vanochtend ben ik vroeg opgestaan en zat ik voor 8.00 uur achter mijn laptop om de mails bij te werken van de vorige dag. Het is bijzonder dat de mails echt heel erg verspreid over de dag binnenkomen. Zelfs in de avond. Het is goed te merken dat iedereen zijn/haar dagindeling heeft aangepast, rekening houdend met de sociale omstandigheden.

Mijn eigen kinderen zijn inmiddels het huis uit. Voor mij is het goed mogelijk om gedurende de dag mijn werkzaamheden zoveel als mogelijk te continueren. Het is echter wel onwerkelijk. Ik hoor collega’s om mij heen die naast het reguliere werk, moeder/vader zijn met kinderen die thuis zijn. Bovendien worden zij plotseling ook docent en dienen zij daarnaast ook nog de reguliere professionele werkzaamheden uit te voeren. Naast het feit dat dit een zware extra verantwoordelijkheid met zich meebrengt, heeft dit alles ook invloed op ons als werkgever. 

Gelukkig houden de collega’s contact met elkaar en is het fantastisch om te zien hoe snel velen zich aan de nieuwe situatie hebben aangepast. De coronacrisis zorgt ook voor onzekerheden. Het werkaanbod blijft achter. Er gebeuren minder ongevallen en bezoeken aan verzekerden/belanghebbenden zijn niet mogelijk. Een ieder maakt zich op zijn/haar manier zorgen over wat er gaat gebeuren en hoe lang dit duurt. Vanavond vindt weer een persconferentie plaats, maar dat de maatregelen worden verlengd, staat al wel vast. Het is een surrealistische werkelijkheid. Wij gaan elke dag een eindje lopen. Het is buitengewoon rustig op straat en als je iemand tegenkomt, loop je er met een boog omheen. Net of wij allen paria’s zijn. Het is echter een bittere noodzaak en natuurlijk houden wij ons er volledig aan. 

Tegelijkertijd denken wij aan de oudere en kwetsbare mensen. Mijn schoonmoeder is 80 jaar en mijn moeder 86. Ieder weekend brachten wij hen wel een bezoekje, kwamen zij bij ons op de koffie of kwamen zij een hapje eten. Ook onze twee dochters besteedden onder normale omstandigheden veel aandacht aan de beide oma’s. Het lukt nu even niet om hen te bezoeken, maar iedere dag even contact via WhatsApp videobellen of gewoon via de telefoon kan wel en dat doen wij dan ook. Het is echter toch anders. Even een omhelzing of een knuffel is er niet bij. 

Ik sluit af met een vrolijke noot. De huidige crisis biedt ook kansen en nieuwe inzichten. Ik denk wel te mogen stellen dat wij, en daar reken ik mijzelf zeker ook toe, in zekere mate narcistisch en misschien beter egoïstisch zijn geworden. Veel was mogelijk. Dingen die wij nu missen, denk alleen al aan een lunch, ergens dineren of simpelweg een ijsje eten op een terras lijken meer van ondergeschikt belang. Ik ben ervan overtuigd dat de nieuwe situatie ons ook nieuwe inzichten geeft die goed beklijven. En om in de woorden van Johan Cruijff te spreken: “elk nadeel heeft zijn voordeel”. Ik probeer veel hard te lopen om ervoor te zorgen dat wij na de periode van lockdown ons huis nog kunnen verlaten.

De volledige versie van De Zorgpost coronaspecial is hier te lezen.